Helaas is de winter weer voorbij zo lijkt het, dus tijd om maar eens even terug te dromen naar die magische woensdag. Die dag waarin de rijp letterlijk 5 centimeter lange spikes vormde. Zo'n dag die wel 2 weken mag duren omdat je gewoon niet uitgefotografeerd raakt. Maar ook al eerder hadden we prachtige rijp, dus bij deze een kleine selectie.
En ik moet opnieuw toeggeven dat ik, zeker onder mistige omstandigheden, een volledig witte wereld heel erg lastig vind om vast te leggen: in het veld ziet alles er absoluut dromerig en magisch uit. Maar alleen 2 stops overbelichten is niet voldoende, want alle foto's komen er door de mist toch flets uit. Te veel contrast en een te koele witbalans geven een onnatuurlijk blauwe gloed, maar versterkt wel weer het winterse gevoel. Kortom: best lastig.
Om toch maar weer te beginnen met een voor mij voor de hand liggend onderwerp: de noordse winterjuffer. Ik hoop al jaren een winterjuffer te fotograferen bedekt met lange spikes van rijp. Het probleem: te veel rijp laat het hele beestje wegvallen, dus de rijp moet wel langwerpig aangroeien, maar niet te dik bedekkend zijn. Dat laatste was niet helemaal het geval, maar toch laat het onderstaande beeld opnieuw zien wat een bikkel zo'n winterjuffer is. Zo klein en teer en toch in staat om deze omstandigheden te overleven. Moet je je als warmbloedig persoon eens voorstellen, de hele winter lang bedekt raken met sneeuw, ijs, regen en kou en dan gewoon maanden lang volhouden. Wat een wondertje toch?
Maar goed, tijd om eens uit mijn comfort zone (lees: macrofotografie) te stappen en over te gaan op het grotere geheel. Iets wat mij het meeste boeit als ik al die berijping zie is de patronen die opeens ontstaan in takken. En voornamelijk berken zijn echt werkelijk waar gradioos mooi wanneer hun hangende, fijne takken bedekt zijn met rijp.
Mijn advies bij het volgende beeld: zoek eens dat ene stipje oranje-geel op van het laatst hangende herfstblad, persoonlijk vind ik de foto steeds mooier worden, hoe langer ik er naar kijk.
Naast patronen van takken vind ik het altijd geweldig om een eenzaam vogeltje in een grafisch witte wereld af te beelden. Deze roek zat wel in een heel grafisch mooie boom en maakte mij dan ook echt blij met het eindresultaat. Het lijkt wel een mooie potloodschets, nietwaar?
Als afsluiter een torenvalkje die een wel heel mooi uitkijkplekje uitgekozen had in nationaal park de Wieden.
Het was absoluut genieten van de winter tot nog toe en de magisch witte wereld heeft me geboeid. Maar nu de temperatuur weer naar de tien graden steigt krijg ik toch ook wel weer heel veel zin in het voorjaar en wat kleurrijkere onderwerpen. Of zou er nog een tweede winterse fase komen?