Veel natuurfotografen hebben niet zo veel met de zomer: het licht is overdag knoepers hard, je mist het frisse groen en ontspruitende leven van het voorjaar of de warme kleuren en de sfeer van de herfst. Maar voor mij als macrofotograaf is de zomer (mits er af en toe een koude, heldere nacht langs komt) een feestje: libellen en vlinders vliegen volop en rond zonsopkomst krijg je intense kleuren en mooie dauwvorming. De afgelopen weken heb ik met volle teugen mogen genieten van een paar prachtige ochtenden. Ik wil hier twee blogjes aan weiden en dit is de eerste, toegespitst op mijn favoriete onderwerp: libellen. Heidelibellen om precies te zijn.
Heidelibellen laten zich doorgaans goed slapend vinden: ze verstoppen zich niet diep in de vegetatie of laag bij de grond, dus zeker als hun vleugels mooi bedauwd zijn kun je ze op tientallen meters afstand al als witte plukjes in het veld spotten. Ik heb me een paar ochtenden gefocust op een prachtige soort: de bandheidelibel en heb hier een zo afwisselend mogelijke serie van gemaakt.
Verschillende locaties geven verschillende mogelijkheden: langs het water vind je vaak vegetaties van biezen en pitrus die wel typisch zijn voor libellen, maar niet per definitie fotogeniek. Gemaaide veldjes langs een sloot met libellen geven soms mooie grassen vegetaties en heidegebieden met (door kwel gevoede) vennen leveren weer andere grafische mogelijkheden op.
Allereerst een aantal opnames van èèn mannetje, genomen in een verloop van nog geen tien minuten. Zodra de zon boven de horizon komt kies ik een laag standpunt om de bandheidelibel als silhouet vast te leggen voor de opkomende zon. Door het lage standpunt fotografeer ik door de grassen heen en deze geven een mooi patroon voor het allereerste oranje. Door wat onderbelichten worden de structuren nog wat contrastrijker.
- Canon 70D
- Sigma 150mm F2.8
- 1/200e @ F2.8
- iso 100
Zodra de zon iets hoger komt wordt die veel te vel en krik ik mijn statief iets op en schuif naar achteren: graag neem ik de vegetatie van mooie grassen en de bokeh van dauwdruppels mee in mijn beeld. Onderbelichten en in klassiek formaat, of juist wat overbelichten en een panorama. Er is geen goed of slecht hier, alleen een kwestie van smaak. Ik kan niet kiezen, dus deel ze allebei. Maar ook in volle glorie het beestje beeldvullend fotograferen met een klein diafragma voor voldoende scherpte is natuurlijk mooi, verandering van spijs doet eten!
- Canon 70D
- Sigma 150mm F2.8
- 1/250e @ F2.8
- iso 100
- Canon 70D
- Sigma 150mm F2.8
- 1/25e @ F11
- iso 100
Het leuke van meerdere mooie ochtenden op rij is dat je geprikkeld wordt om creatief te gaan spelen: het mooie beeld dat ik wilde maken was gelukt en ik wilde in een nieuwe sessie uiteraard weer een ander beeld proberen te creëren. Zo heb ik gespeeld met close-ups rondzonsopkomst in het eerste (tegen)licht. Allereerst een close-up die me om de een of andere reden doet denken aan de stijl van oude Marvel strips. Dus bij deze een nieuwe superheld: dragonfly-man!
- Canon 70D
- Sigma 150mm F2.8
- 1/8000e @ F7.1
- iso 100
En nog een andere crea-bea benadering: camera een beetje schuin voor extra drama en dynamiek, scherpstellen op misschien wel het meest boeiende (en zonder twijfel felst gekleurde) detail van dit prachtige beestje, lekker onderbelichten en niet te veel scherptediepte voor een boeiende bokeh. Et voilà, je hebt een sfeerimpressie van dit beestje die nog wat te raden overhoud.
- Canon 70D
- Sigma 150mm F2.8
- 1/100e @ F4.5
- iso 100
Tijdens een andere sessie op een heideterrein vond ik een vrouwtje bandheidelibel die vastgeplakt zat aan een plantje van de kleine zonnedauw. Ik vind zelden slachtoffers in dit kleine en bijzondere plantje, dus hoewel het niet bepaald een pretje zal zijn geweest voor het slachtoffer was ik ontzettend blij met de vondst. De zonnedauw groeide langs de waterkant en stond met zijn voetjes net in het water, wat mij de mogelijkheid gaf om met een laag standpunt een heerlijke zachte voorgrond te krijgen. De camera onder het zand is niet zo prettig, maar je moet er wat voor over hebben zeg ik altijd maar. De libel zat in de schaduw en door fors overbelichten ontstond een heerlijk zacht kleurenpallet van pasteltinten.
- Canon 70D
- Sigma 150mm F2.8
- 1/40e @ F2.8
- iso 100
De heide van deze nieuwe locatie gaf me ook de mogelijkheid om een mannetje in struikheide te fotograferen. Zowel grassen als biezen hebben hun eigen karakter, maar de vertakte bouw van struikheide met zijn bijzondere blad vind ik altijd prachtig meewerken aan een fijne onscherpte. Zo ook in het onderstaande beeld met warm licht, stemmige kleuren en een hele fijne bokeh.
- Canon 70D
- Sigma 150mm F2.8
- 1/250e @ F2.8
- iso 100
Graag sluit ik dit blogje af met een laatste beeld van deze mooie soort. Een zomerse plaat in een grasveldje dat vol stond met grasklokjes. Heerlijk zomers, en de klokjes staan garant voor mooie kleuren, maar wel rommelig, dus een flinke uitdaging om de mooie situatie tot zijn recht te doen komen. Door een laag standpunt te kiezen ben ik erg blij met zowel de zachtheid in de onscherpte als de dynamiek van de drukke vegetatie. Voor mij is hij zo goed in balans en maakt het warme licht het af.
- Canon 70D
- Sigma 150mm F2.8
- 1/160e @ F2.8
- iso 100
Alles bij elkaar heb ik ongelofelijk mogen genieten vaneen paar prachtige ochtenden tussen de libellen. Ik heb nog meer mooi materiaal verzameld deze ochtenden, dus binnenkort nog een blogje met andere heidelibellen.