Ik ben dol op de winter! In ieder geval wel als het zo mooi is als de afgelopen weken. Als het dan ook nog eens helder is dan heb ik een goede reden om naar buiten te gaan, een ijspegel onder de neus te kweken en thuis te komen met heerlijke sfeerplaatjes.
Maandag was zo'n uitzonderlijk mooie dag: er lag niet alleen een dik pak sneeuw, maar ook was de sneeuw mooi blijven plakken aan de bomen. De takken waren grotendeels ook mooi wit en het was helder. Ik ben altijd een fan geweest van het contrast tussen een strak blauwe winterlucht en de witte sneeuw. Maar ook al de zon zakt en de kleuren subtieler worden is het kleurenpalet aan pasteltinten bijzonder geschikt voor sfeervolle opnames. In de loop van de middag nam ik foto's die ik hieronder in chronologische volgorde toon.
Het is half 2: De zon staat voor winterse begrippen hoog, de lucht is strakblauw en de witte sneeuw toont prachtig helder. Ideaal om een besneeuwde groep bomen tegen de blauwe lucht te fotograferen. Het onderstaande groepje elzen was daar prima geschikt voor.
Ik ben een stuk verder gereden naar een plek die ik een poosje terug had zien liggen vanaf de snelweg. Prachtige, uitgestrekte velden met een paar mooie grote populieren langs de rand van de weg. De zon is ondertussen al weer een flink einde gezakt en ik gebruik de boom om de zon te blokkeren en zo een mooi, grafisch beeld over te houden doordat de schaduw prachtig aftekent op het onaangeroerde sneeuwdek.
De zon zakt nog lager en door het tegenlicht mis ik iets van het mooie witte sneeuwdek in de vorige foto. Dus probeer ik ook een aantal beelden te maken met strijklicht, waarin het schaduwspel van de maisstoppels weer een interessant voorgrond vormt. Ze geven deze foto ook een stuk diepte. Het lichte vlak dat door de lage zon word veroorzaakt geeft ook deze plaat iets grafisch.
De zon draait langzaam weg waardoor ik haaks op de bomen kan gaan staan zonder dat ik een tegenlicht opname maak. De foto word hier erg eenvoudig door, maar juist deze eenvoud geeft deze foto zijn sfeer. Samen met de sneeuw die onder deze lichtomstandigheden duidelijk op de stammen te zien is.
De zon is onder. Doordat de temperatuur plotseling enorm keldert ontstaat er een laag grondmist boven het sneeuwdek om van te smullen. Er zit nog net subtiel wat warme tinten in de opgekomen sluiterbewolking en de mist geeft de mogelijkheid om extra diepte en sfeer te krijgen in de foto. Een hekje zorgt voor een goede voorgrond en extra diepte, de sloot zorgt voor mooie inleidende lijnen.
Het licht word hard minder, maar ik ben niet voor een gat te vangen: er komt een prachtige volle maan op en in combinatie met de grondmist levert dit weer een heerlijk stilistisch beeld op. Het statief komt uit de kofferbak terecht en met mijn 70-200mm lens maak ik dit laatste beeld.
