Bloeiende struikheide is een prachtig onderwerp voor natuurfotografie: landschappen fleuren op, achtergronden voor vogels of libellen kleuren paars, een uniek moment ieder jaar dat helaas maar kort duurt. Maar dit jaar heb ik voor het eerst geprobeerd de heide zelf als op zich staand onderwerp vast te leggen.
En ik moet zeggen, zelf ben ik niet ontevreden! Sterker nog: ik vind de onderstaande foto zo mooi dat ik hem in mijn macro portfolio heb toegevoegd. Bij het onderstaande beeld heb ik dwars door een heidestruik heen scherp gesteld op een takje aan de achterkant. Hierdoor ontstaat er veel onscherpte waar nog net wat patroon en definitie in zit van alle onscherpe takken. Volgens mij een uitermate geschikte foto om boven de bank te hangen, dus ik heb hem ook geupload naar werk aan de muur.
Niet iedereen houd van zo weinig scherpte en ook ik vind het leuk om te variëren, en dus hieronder nog een tweetal beelden die steeds een stapje minder abstract worden. Het onderstaande beeld gaat nog wel voornamelijk om de bokeh en structuren van de heide, maar heeft iets minder onscherpe delen tussen de lens en het gekozen takje.
De laatste foto laat struikheide zien zoals je het normaal gesproken bekijkt, zij het wel met mijn favoriete tegenlicht van een vroege ochtend zon. De spinnedraden in de heide zijn altijd een mooie extra element om mee te spelen. Ook in het onderstaande beeld heb ik geprobeerd diepte te creëren door onscherpe heide in de voorgrond te fotograferen. Subtiele bokeh van de bloempjes is het resultaat.
