De dwergjuffer sprak mij al jaren tot de verbeelding: het kleinste juffertje van Europa, slechts 2,5 centimeter groot, slank gebouwd en een verborgen leven. Dat trekt mij als libellen liefhebber toch aan. Ook de mooie kleuren van het beestje en vooral het (soms) witte pterostigma maakt ze aantrekkelijk.
De uitdaging die je dan als fotograaf voor je hebt is hoe breng ik een beeld hoe klein en verborgen zo'n juffertje is als je hem in het veld tegen komt. Want laten we wel zijn: de onderstaande foto laat prachtig zien hoe mooi het beestje is (let op de witte cellen aan de vleugeltop en de lichte pootjes), maar je krijgt niet het idee dat je naar een heel klein juffertje aan het kijken bent.
Maar Hoewel het een mooie registratie is van een nog mooier beestje ga ik dan toch op zoek naar een beeld die voor mij vertaald hoe ik ze beleef. En dan kom je al gauw op toch meer ruimte uit. De soort vliegt vaak verborgen tussen ijle zeggenvegetaties, dus al die smalle grassprieten maken essentieel onderdeel uit van het habitat van de soort. Dus dan ook graag van mijn foto.
Maar eigenlijk vind ik het onderstaande beeld toch nog het meest geschikt. Hoewel je de neiging hebt dichter op je scherm te gaan zitten om dat kleine beestje nou eens goed te bekijken is dat precies wat past bij deze soort. Alles bij elkaar is het hoe dan ook een geweldige ervaring deze zelzame soort (die overigens niet in Nederland voorkomt) eens in het echt te kunnen bewonderen.
