Afgelopen week heb ik mogen genieten van een tripje naar Noord Frankrijk en zuid België. Het doel: eerst uitsluipende tweevlekken in Noord Frankrijk en daarna een eindje naar het oosten rijden voor een bezoek aan de roemruchte Viroinval voor vlinders en orchideëen. Voor het uitsluipen van de tweevlek heb je half mei de beste papieren en dus hebben we het minder mooie weer getrotseerd en zijn in de regen richting Noord-Frankrijk gereden. Je moet er wat voor over hebben, want bij Brussel was de combinatie van wegwerkzaamheden en regen goed voor ruim een uur vertraging.
Donderdag middag vertrokken we vanuit Nederland zodat we 's avonds alvast de locatie konden verkennen. En dan kom je aan in de regen. Niet heel gezellig, maar door het koude weer blijven uitsluipende libellen wel hangen in afwachting op wat beter weer, dus we hadden goede kansen ons onderwerp al tegen te komen. En ja hoor, we parkeren de auto aan de rand van het meer, ik loop nog geen tien meter of ik zie mijn eerste tweevlek al hangen. Na een rondedansje (ik was bang dat we te laat zouden zijn vanwege het vroege voorjaar) en nog een snelle verkenning zijn we maar gauw richting hotel gereden.
De volgende ochtend konden we meer dan tien uitsluipers ontdekken, wat mooie foto gelegenheden gaf. Doordat er meerderen de brandnetels in waren gekropen kon ik met de juiste hoek mooi spelen met 2 dieren, 1 scherp in de voorgrond en een tweede onscherp in de achtergrond.
Een mannetje was langs een mooie, stevige plant omhoog gekropen en liet zich mooi tegen de lichte, egale achtergrond van het meer vastleggen nadat hij zijn vleugels al uitgespreid had. Ik had graag een zonnetje als tegenlicht gehad, maar zo'n lichte achtergrond geeft ook wel een mooi sfeertje, vooral als je flink overbelicht.
Omdat de tweevlek eigenlijk alleen goed te fotograferen is tijdens het uitsluipen wilde ik de soort graag met larvehuidje erbij vastleggen. Een exemplaar hing in het kleefkruid nog mooi bij zijn huidje en het kleefkruid gaf ook nog een mooie natuurlijke omlijsting. Onderstaande foto is dan ook mijn persoonlijke favoriet van de trip. Als je goed kijkt zie je de stekels aan zijn achterwerk. Door zijn extreem stekelige voorkomen als larve kan de tweevlek goed overleven in vijvers die vol vis zit die libellenlarven normaal gesproken als welkom hapje zien.
Tot slot heb ik ondanks de wind met veel moeite en veel pogingen een redelijke close-up van de amberkleurige vleugels kunnen maken. Vooral vanwege de zwarte basisvlek, de adering en de amberkleur vind ik de vleugels erg geschikt voor een close-up.
Alles bij elkaar werkte het onderwerp ontzettend goed mee en mag ik met veel plezier terugkijken op een uitermate geslaagde ochtend en mijn 60e echte libellensoort. Binnenkort volgt een blogje met mijn foto's uit de Viroinval.