De winter is het beste seizoen voor het fotograferen van eenden, zwanen en ganzen. Veel leden van deze familie zitten in de zomer in Scandinavië en komen in de winter naar ons land om te overwinteren. Inmiddels zijn de eerste groepen al weer gearriveerd, dus het werd hoog tijd voor een dagje vrij om mijn drijvende schuilhutje weer eens van stal te halen...
Drijvende schuilhut? Yes, het is mijn nieuwste middel voor vogel fotografie. Het is een soort drijvend platform waar een schuilhutje overheen staat. Zelf loop ik dan in een waadpak, onder dat schuilhutje door het water. Het plateau heeft een U vorm, zodat ik in de uitsparing kan lopen.
Van buiten ziet er dan zo uit:
Het hutje is zelf gebouwd. In de basis is het een vrij eenvoudige constructie: een houten plaat waar de uitsparing uit is gezaagd, een paar lagen piepschuim eronder gelijmd voor het drijfvermogen, 4 metalen pennen in de hoeken waar een elektriciteitsbuis overheen gebogen word waar dan camouflage zeil overheen gaat. Daarop heb ik dan een rijstzak liggen waarop mijn camera met lens ligt, inclusief een hoekzoeker.
Hierdoor verander je voor vogels in een solide object, in plaats van iets dat op poten loopt en dus wel een roofdier moet zijn. Ten minste, dat is het idee. In de praktijk schrikt de schuilhut nog steeds wel vogels af en heb je veel geduld nodig wil je mooie foto's van dichtbij maken. Erg eenvoudig is het sowieso niet om te fotograferen met een drijfhutje. Je kunt niet langs het water parkeren, dus je loopt een paar keer van auto naar water met de buizen, het zeil, je lens, een rijstzak en natuurlijk het vlot zelf. Voor ik goed en wel in het water lig ben ik een half uur verder en je wilt het liefst voor zonsopkomst in het water liggen te wachten. Gelukkig is het winter en wordt het pas laat licht, want om 3 uur opstaan voor fotografie is ook geen pretje.
ik ben inmiddels een paar keer te water gegaan en had laatst voor het eerst goede kansen met een gezinnetje knobbelzwanen. Er was sneeuw beloofd, dus had ik vrij genomen om foto's te maken van vogels in de vallende sneeuw. Helaas bleef dit uit, maar toch heb ik wel mooie platen kunnen maken. Ik moest weliswaar eerst een paar meter door een dun laagje ijs heen breken, maar toen ik eenmaal op het open stuk zat was het raak. Waar de zwanen de vorige keren duidelijk uit de buurt van mijn hutje bleven was het ding opeens geaccepteerd en deden ze alsof ik er totaal niet was. Ik had ze op een gegeven moment zeker binnen 5 meter voor mijn hutje langs zwemmen. Best indrukwekkend, maar niet echt praktisch, dat is echt veel te dichtbij.
Gelukkig heb ik zeker een uur bij ze in de buurt gelegen met wisselende afstanden. Ze waren rustig aan het foerageren, wat inhoud dat de kop steeds onder water gestoken word en druipend weer omhoog komt. Het beste resultaat vind ik zelf deze foto vanwege het ijs dat je om hem heen kan zien en de houding van de vogel. Ook de kleuren van de vogel (ik vind zelf een jong een stuk mooier dan een volwassen exemplaar) komen weer terug in de achtergrond.
